Bresson'un Fransız sineması içinde özgünlüğünün iki yönü vardır. İlk olarak, dinsel bir söylemi izleyen tek kişi sayılabilir; ikinci olarak da profesyonel oyunculardan hoşlanmaması ve tanınmamış amatörlerden yararlanması performans ve diyaloga bağlı Fransız sinema geleneğine ters düşer. Bildik ticari sinemaya karşı oluşu, temalarla mizansenin tutarlılığı ve senaryosunu kendi yazdığı filmler, onu 1950'lerin ortasından itibaren geleceğin Yeni Dalga'sının modellerinden biri haline getirmiştir. Bresson'un saf sinema anlayışı onu daha eski bir akıma, 1920'lerin Fransız avant-garde'ına yaklaştırır. (http://www.sinemafanatik.com/yabbse/index.php?board=8;action=display;threadid=8150)
Robert Bresson ile yapılan röportajda onun film yapım metodları üzeirne tartışılıyor.Özellikle Pickpocket filmi üzerinden ilerleyen tartışmada Bresson'un en çok önemsediği şey ise seyircilere anlattığı kişilikleri ya da olayları anlamalarından çok hissetmelerini sağlamak istemesi.Bunun için de özellikle oyuncuların mimiksiz oynamalarını tercih ediyor.Oyuncuların oynadıkları filmleri izlemesini yasaklıyor ve bir kere çalıştığı oyuncu ile bir daha çalışmıyor.Röportajın sonunda ise kendisini yalnız hissedip hissetmediğini sorduklarında kendini çok yalnız hissettiğini ve bundan hoşnut olmadığını belirtiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder